Misschien ken je deze afbeelding gemaakt door Robert Zünd: “Op de wandeling naar Emmaüs”.
Hoe dan ook, velen van ons bevinden zich soms in soortgelijke situaties. De dag na het hoogfeest van Pasen is een goed moment om stil te staan bij de woorden van Lucas 24, 13-35.
We willen je uitnodigen, als single of samen met anderen om je mening over deze tekst of wat je beweegt te delen in de reacties hieronder. Moge de zegen van de herrezen Heer over ons allemaal komen.
A time of quietness, a time of recovering, a time of reconsideration, a time of joyful anticipation. At least that we should connect with the word Advent, even if the world around isn’t it. The concentration on the center of our Salvatorian being, on Jesus Christ, and our reconsideration on his coming into our world should fill our hearts with great joy. I know that the reality is talking another language. The CoVid19 pandemic still forces many victims, the numbers of infects are increasing again, based on new mutations of the virus. Climate change is also hard knocking on our door but many people do not react, do not see the signs on the wall (“Mene mene tekel …” [Dan 5]) think they are not touched by that. Are we similar to King Belsazar?
Perhaps in the coming days of great anticipation, you will manage to take some time out. Time to question your own life, to re-explore, to reorient, and to rediscover the center of our Salvatorian being. Let us not close our eyes to the challenges and signs of the times, let us together courageously find new ways of consideration and sustainability. Let us learn to understand how each of us can counteract the pollution, exploitation, and injustice of the world.
May the song be an attunement for you for the coming time. In this sense a reflective Advent and really a time of great expectations…
A beautiful Sunday morning somewhere, – Pentecost Sunday! Just walking home from the holy mass. A joyful celebration, meaningful hymns were sung by the choir and the highlight a rain of smelling petals from roses and Pentecost roses after the Gloria. Still excited I find my way through the park. Parents are playing with their children, young couples sitting in the lawn, seniors are meeting their neighbours, everybody is in a good mood.
Out of a sudden, the last words of the mass come to my mind: “Go, you are sent”
„Hello my friend, je bent gestuurd! Do you remember me?“ an inner voice appears and start to talk to me.
I think: „Me? You mean, me? – Is that a misunderstanding. What happens here now?“ – Quite a confrontation develops with a long-repressed inner „relative“ (R) …
I’m sent? To what? To whom? – I’m only a simple Christian, going to Church on Sunday, meet fine people and friends there …
(R): That’s all? – Gaan, je bent gestuurd! Is there not expected more?
Sent? – What does it mean: Sent?! – I am not an ancient apostle in a linen shirt and simple sandals, walking over the hills and sleeping somewhere like a homeless. What a curious image? – I live my life here and now in the 21. century. Life ticks differently today … Lees verder
Letter to Fr. Jordan on his Beatification
Dear Fr. Jordanië,
You are an inspiration to all Salvatorians and their friends who are impacted by your humble beginnings. You light the way for all of us ~ past, present and future ~ to be directed by your vision and mission. You have given of yourself to blaze an unparalleled trail in the community for us to follow with trust.
Your Priests are Priests forever in the Order of Melchizedek to serve sacramentally and spiritually. Your Brothers are bound together to serve the peoples’ needs and the Church’s directives. Your Sisters serve the unfortunate and marginalized bringing joy and hope to hearts. Your Lay bring their families to the Eucharistic Table encountering Jesus. They are fed spiritually, so that they may serve and feed the hungry of heart. Lees verder
Jezus zelf wast de voeten van zijn discipelen en nodigt ons uit om nederig onze medemensen te dienen:
“Toen ik, uw Heer en uw meester, heb je voeten gewassen, jullie moeten ook elkaars voeten wassen. Ik heb een voorbeeld gegeven; wat ik voor je heb gedaan, moet je ook doen” (John 13, 14-15).
Wij voelen hetzelfde als de apostelen Lees verder
Jezus gaf een voorbeeld van Zijn trouw en liefde tot het uiterste, ook al kost het hem zijn leven.
Jij, uit een ver land, gestrand in een roestige boot; Lees verder
Deze rustige dag nodigt ons uit om even stil te staan en na te denken over de betekenis van Jezus’ levenswijze en trouwe liefde voor God en mensen tot de dood.
Van dood naar nieuw leven Lees verder
Engels – Español – Deutsch – Vlaams – Frans
“Nikodemus, degene die 's nachts voor het eerst naar hem toe was gekomen, kwam ook een mengsel van mirre en aloë brengen van ongeveer honderd pond. Ze namen het lichaam van Jezus en bonden het vast met grafdoeken samen met de specerijen, volgens het joodse begrafenisgebruik. Nu op de plaats waar hij gekruisigd was, er was een tuin, en in de tuin een nieuw graf, waarin nog niemand was begraven. Dus legden ze Jezus daar vanwege de Joodse voorbereidingsdag; want het graf was dichtbij.” (John 19:39-42)
Jozef van Arimathea en Nicodemus wikkelden Jezus in, die van het kruis was bevrijd, in een doek en droeg hem naar een nabijgelegen begraafplaats. Volgens andere bronnen, zoals het evangelie van Marcus, there were also a number of women among them. Nevertheless, it now seems to have been a rather family affair, in contrast to the crowd at the execution.
With the laying down and embalming in the new tomb (a symbol of the purity of Christ) Jesus now escapes the curious glances. Noise and turmoil remain, silence and concentration return. Finally, the heavy stone is rolled in front of the entrance to the tomb. This stone, it seems in the truest sense of the word, is supposed to have been the keystone among the affairs of Jesus of Nazareth. Was the chapter closed with him and all hope buried? Lees verder
Engels – Español – Deutsch – Vlaams – Frans
Station 13: Jezus wordt van het kruis gehaald
“Na dit, Jozef van Arimatea, stiekem een discipel van Jezus uit angst voor de Joden, vroeg Pilatus of hij het lichaam van Jezus kon verwijderen?. En Pilatus stond het toe. Dus hij kwam en nam zijn lichaam mee.” (John 19:38)
Het beeld van de Pieta komt voor de geest, het beeld van Mater Dolorosa, de moeder van smarten. Jezus wordt van het kruis gehaald en in de armen van zijn moeder gelegd. Een volwassen mens, levenloos in dezelfde armen die Hem ooit droegen en de baarmoeder die hem baarde. Een moeder huilt om haar kind dat ze jarenlang tot leven heeft gewekt en verzorgd, met wie ze talloze uren van vreugde had gedeeld. Ze is een beeld van onuitsprekelijk verdriet, onbeschrijfelijke tederheid, en woordeloze wanhoop.
Maria, de moeder, liefheeft met haar hele wezen voorbij de fysieke dood. Er wordt zoveel uitgedrukt in deze stille omhelzing: het is het beeld van een liefde waarvoor de lichamelijke dood geen barrière is en niet het einde betekent. Lees verder
Engels – Español – Deutsch – Vlaams – Frans
Station 12: Jezus dies op the cross
“And at three o’clock Jesus cried out in a loud voice, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” which is translated, “My God, my God, why have you forsaken me?” Some of the bystanders who heard it said, “Look, he is calling Elijah.” One of them ran, soaked a sponge with wine, put it on a reed, and gave it to him to drink, saying, “Wait, let us see if Elijah comes to take him down.” Jesus gave a loud cry and breathed his last.“ (Mark 15:34-37)
A last act of earthly love and tenderness: Jesus asks the disciple John to take care of his mother and asks his mother to accept John in his place. Both do not leave his side until the last breath.
Let us try to enter into this scene mentally. Before us lies only sadness, no comfort, no hope. – Everything seems to have come to an end… Lees verder
